Op het toernooi liepen er veel scouts rond van verschillende universiteiten. Van ons team zijn er in totaal 5 meiden die een scholarship aangeboden hebben gekregen waaronder ikzelf. Hoe gaaf is dat!! Ik ben dan ook erg trots op dit resultaat! Het toernooi zelf was ook goed geregeld. Er waren goede, korte grasvelden. Er was goede arbitrage aanwezig en goede medische hulp. Ook kreeg je na afloop van de wedstrijden een gratis proteïne bar van Gatorade.
Reis
Natuurlijk stond ons voorafgaand aan het toernooi een hele lange reis te wachten. We vlogen de heenreis van Schiphol via Houston naar Dallas Airport. De terugweg vlogen we via Chicago. De reis duurde ongeveer 11 à 12 uur. Voor mij was dit de eerste keer vliegen en dat is al een hele ervaring op zich. Ik was ook behoorlijk zenuwachtig voor de vlucht omdat ik niet wist wat ik kon verwachten en het toch meteen een hele lange reis was. Bij het opstijgen vond ik het wel heel gek. Het voelde net alsof je in de Express (achtbaan in Walibi Holland) zat. Datzelfde geldt voor het dalen. Ik voelde me tijdens het vliegen al vrij snel op me gemak doordat we in de stoelen van het vliegtuig een soort iPad hadden zitten. Ook stelden mijn teamgenoten me erg op mijn gemak! Ik zou zo weer het vliegtuig pakken terug naar Dallas!
Universiteiten
Zoals ik al zei waren er veel scouts van universiteiten aanwezig. In totaal 5 meiden uit het team zijn benaderd door diverse scouts om volgend jaar voor hen te komen spelen. Persoonlijk ging ik naar het toernooi met het idee om te genieten maar vooral ook met de intentie om gescout te worden voor een universiteit. Dat is altijd al een droom voor mij geweest, voetballen in Amerika. Dit is dan ook gelukt. Ik ben uiteindelijk benaderd door 16 colleges en universiteiten wat ik nooit verwacht had. Enkele stonden letterlijk in een rijtje om na afloop van de wedstrijd een praatje met mij te maken. Dat was het gekste moment van het toernooi voor mij. De dag erna had ik meteen mijn eerste gesprek met de University of Arkansas.
Team
Als team zijn we bij elkaar gehaald 3 maanden voordat we het toernooi zouden spelen. In die periode zijn we ongeveer 5 keer bij elkaar gekomen waarvan 3x samen getraind te hebben. In het begin van het toernooi merkten we dat we nog niet ingespeeld waren, maar na mate de dagen vorderden begonnen we steeds beter te spelen met als resultaat de winst in de laatste wedstrijd. Helaas zijn we geen ronde verder gekomen maar dit is al een resultaat op zich. In zo'n korte tijd een prima ontwikkeling doormaken.
Hosting Family
Tijdens het toernooi werden we ondergebracht in een hosting Family. Elke familie had een speelster die voor Fever United speelde. Er werd veel voor ons gedaan, eigenlijk teveel.. Het voelde alsof we elke dag jarig waren. Het is niet te beschrijven hoe ze ons behandelden. Het was ook super gaaf om Pasen met hen door te mogen brengen. Aan het einde van de week hebben we een oefenwedstrijd gespeeld tegen het team van de hosting families. Dit was super leuk aangezien we klaar waren met het toernooi. De dagen erna hadden we vrije tijd en zijn we naar Dallas geweest, shopping malls, The Big Eye en het AT&T stadium. Ook hebben we de school en training gezien van het High School Soccer team. Erg veel geleerd en het was super leuk! Ook het zien van de verschillen in Nederland en Texas. In Texas is echt alles mega groot vergeleken met Nederland.
Kortom, dit is een super geslaagd toernooi geweest en een leerzame ervaring die niemand ons meer afpakt. Voor mij is dit zelfs de mooiste ervaring tot nu toe die ik gehad heb! Als ik de tijd terug kon draaien had ik dat absoluut gedaan. Ik wil daarom iedereen bedanken die ervoor gezorgd heeft dat wij naar Amerika konden gaan. Ik heb er niet alleen de ervaring opgedaan maar ik heb er ook mooie en goede vriendschappen aan overgehouden.
